پاسخ دادم : بلی .

فرمود: ‏هنگامی که درخت بامبو و سرخس راآفریدم، به خوبی ازآنها مراقبت نمودم.

 به آنها نور ‏و غذای کافی دادم. دیر زمانی نپایید که سرخس سر از خاک

برآورد و تمام زمین را فرا ‏گرفت اما از بامبو خبری نبود. من از او قطع

امید نکردم. در دومین سال سرخسها بیشتر ‏رشد کردند و زیبایی خیره

کننده ای به زمین بخشیدند اما همچنان از بامبوها خبری نبود .

‏من بامبوها را رها نکردم. در سالهای سوم و چهارم نیز بامبوها

 رشد نکردند. اما من ‏باز از آنها قطع امید نکردم. در سال پنجم

 جوانه کوچکی از بامبو نمایان شد. در ‏مقایسه با سرخس کوچک و

کوتاه بود اما با گذشت ۶ ماه ارتفاع آن به بیش از ۱۰۰ فوت ‏رسید.

۵ سال طول کشیده بود تا ریشه ‏های بامبو به اندازه کافی قوی شوند..

 ریشه هایی ‏که بامبو را قوی می‏ ساختند و آنچه را برای زندگی

به آن نیاز داشت را فراهم می ‏کرد .

‏خداوند در ادامه فرمود: آیا می‏ دانی در تمامی این سالها که

تو درگیر مبارزه با ‏سختیها و مشکلات بودی در حقیقت ریشه هایت

را مستحکم می ‏ساختی. من در تمامی این مدت ‏تو را رها نکردم

همانگونه که بامبوها را رها نکردم .

‏هرگز خودت را با دیگران ‏مقایسه نکن. بامبو و سرخس دو گیاه متفاوتند

 اما هر دو به زیبایی جنگل کمک می کنن. ‏زمان تو نیز فرا خواهد رسید

 تو نیز رشد می ‏ کنی و قد می کشی!

‏از او پرسیدم : من ‏چقدر قد می‏ کشم.